Анна Ахматова - (23.6.1889, Одесса — 05.03.1966, Мәскеу) — ақын, аудармашы. Балалық шағы “Царское селода” өтеді, кейіннен ол 16 жасқа толғанда Санкт-Петербургке көшіп, сонда тұрған. Ахматованың арғы атасы Ахмат — татар ханы, Шыңғыс ханның ұрпағы. Өзі Киевтегі жоғары әйелдер курсында, Киев университетінің заң факультетінде оқыған. “Кеш” атты алғашқы өлеңдер жинағы 1912 жылы жарияланды. Кейін “Жел мені жерле” (1917), “Ақ түн” (1911), “Үйеңкі” (1940), “Ән” (1917) т.б. поэтикалық жинақтары жарық көрген. Ахматова лирикалық миниатюраның әлемге танымал шебері. Оның поэзиясында түркілік пафос, азиялық таным, көркемдік қабылдау ерекше аңғарылады. Шығыс пен Батыс поэзиясының үздік дәстүріне үндескен Ахматова шығармалары өзіндік дара стилімен өзгешеленеді. “Замана ағымы” (1965) жинағы үшін Ахматоваға Италияның Энт Ахматова Таормин әдеби сыйлық берілді. Оксфорд унивеситетінің құрметті докторы болды. Ахматова өлеңдері ағылшын, неміс, француз, итальян, жапон, поляк, чех және басқа да тілдерге аударылған.
